کلیپی که محسن چاووشی به یاد معدنچیان طبس منتشر کرد (فیلم)

محسن چاووشی نوشت: برای هموطنانم که در عمق زمین به سوی آسمان پَر کشیدند کلیپ محسن چاووشی که به یاد معدنچیان طبس منتشر کرده در کمتر از ۲۴ ساعت به بیش از ۳۰ میلیون بازدید رسید.

محسن چاوشی خواننده مشهور که این روزها با انجام کارهای خیرخواهانه از بسیاری از چهره ها نزد مردم محبوب تر است، پس از وقوع حادثه انفجار معدن در طبس، ویدئویی در اینستاگرامش منتشر کرد و آهنگ بی بدن را به جانباختگان معدن طبس تقدیم کرد.

این ویدیو در فضای مجازی بسیار فراگیر شد و هنرمندان و چهره ها با انتشار ویدیو احساسی و غم انگیز چاوشی مرگ معدنچیان را تسلیت گفتند. 

واکنش محسن چاووشی به حادثه معدن طبس

محسن چاوشی خواننده محبوب که به جز صدای خوبش با کارهای خیر چون آزادی زندانیان، کمک به کودکان بی سرپرست و بیمارو... شناخته شده است، در پی حادثه انفجار معدن در طبس، ویدئویی در اینستاگرامش منتشر کرد و نوشت:

نوشت:برای هموطنانم که در عمق زمین به سوی آسمان پَر کشیدند.

آهنگ بی بدن با صدای محسن چاوشی برای تیتراژ پایانی فیلم سینمایی بی بدن ساخته شده، فیلمی که بر اساس واقعیت ساخته شده وشباهت زیادی به یکی از پیچیده‌ترین پرونده‌های چند سال اخیر ایران پرونده قتل غزاله شکور به دست آرمان عبدالعالی دارد.

آهنگ محسن چاووشی برای قربانیان حادثه معدن

متن ترانه بی بدن محسن چاوشی

ببین مادر، ببین مادر، ببین مادر؛ زمستونه

ببین احوالمو، که مثل موی تو پریشونه

واسم رخت عزا تن کن، همینجا شمع روشن کن

که امشب حال من، عین شب شام غریبونه

در میان اخبار

• ادارات و مدارس فردا تعطیل شد / تعطیلی سراسر مدارس و ادارات ایران فردا ۲۵ آذر ۱۴۰۳
• طالع بینی جدید: بگو متولد چه ماهی هستی تابهت بگم تو چه زمینه کاری موفقیت داری
• شخصیت شناسی جالب از روی فرم انگشتان و شکل دست شما
• طرز تهیه کباب قشقایی خوشمزه و آبدار / آموزش کباب قشقایی قدم به قدم
• آمپول خطرناک و کشنده ای که باعث مرگ شما می‌شود! +ویدیو

حدیثی آیه‌ای چیزی بخون مادر؛ پریشونم

پریشونم که اینجایی و از چشم تو پنهونم

بغل وا کن واسه پروانه‌های پیرهنم شاید

بتونم تیکه‌هامو توی آغوشت بچسبونم

یه جوری گریه کن دنیا بفهمه مادرم اینجاست

تو می‌دونی فقط که پلک‌های آخرم اینجاست

صدای گریه‌هاتو می‌شنوم دستاتو می‌بینم

بهم نزدیک شو نزدیک… سنجاق سرم اینجاست

جهان دیوونه‌ای بی‌دردسر می‌خواست؛ من بودم!

که اهل سوختن بودم، که اهل ساختن بودم

دلم می‌خواست از این لحظه‌های سرد بی‌وزنی

به آغوش تو برگردم، اگرچه «بی بدن» بودم… بی‌بدن بودم…