بعد۱۱ سال چشم انتظاری خلبان تیز پرواز ارتش به ایران برگشت

 خلبان اسدالله بربری  در روزهای آغازین جنگ پس از ۱۸ شبانه روز نبرد هوایی با دشمن بعثی به شهادت رسید ولی پیکرش پس از ۱۱ سال به همراه چند خلبان شهید دیگر به وطن بازگشت. 

 امروز ۱۸ مهر مصادف با سالروز آسمانی شدن سرلشکر خلبان اسدالله بربری است. وی دهم مهر سال ۱۳۲۶در روستای راونج از توابع شهرستان دلیجان دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان رساند. در آبان سال ۱۳۴۷ به استخدام نیروی هوایی ارتش درآمد و در دانشکده‌ خلبانی مشغول به تحصیل شد. پس از طی دوره‌های مقدماتی و تخصصی برای ادامه‌ تحصیلات هوانوردی به آمریکا اعـزام و پس از طی دوره‌ تکمیلی و پرواز با هواپیماهای جت دو موتوره‌ تی ۳۷ و تی ۳۸ در ۲۸ فروردین سال ۱۳۵۰ موفق به اخذ دانشنامه‌ کارشناسی و نشان خلبانی شد.

این افسر شجاع نیروی هوایی ارتش در بدو ورود به کشور به درجه‌ ستوان دومی خلبان مفتخر و به عنوان خلبان آموزشی برای هواپیمای جنگنده بمب افکن (اف اس ای) در خرداد همان سال به پایگاه چهارم شکاری (پایگاه هوایی دزفول) اعزام شد. با طی دوره‌ عالی تاکتیکی به عنوان خلبان تاکتیکی جنگنده بمب افکن در گردان ۴۲ شکاری در پایگاه هوایی دزفول به خدمت مشغول و در سال ۱۳۵۴ به عنوان خلبان جنگنده بمب افکن اف ۵ ای (F-۵E) بر اساس شیوه نامه (پروتکل) مبادله‌ خلبان با کشور ترکیه به نیروی هوایی آن کشور مامور و در سال ۱۳۵۵ به ایران بازگشت. وی یکم شهریور سال ۱۳۵۵ با درجه‌ سروانی به عنوان فرمانده گردان ۲۲ شکاری به پایگاه هوایی تبریز (پایگاه دوم شکاری) اعزام شد.

۱۸ شبانه روز نبرد پیاپی در آسمان

خلبان بربری با آغاز جنگ تحمیلی بدون درنگ به صف رزمندگان پیوست و ۱۸ شبانه روز به طور پیاپی در حال انجام ماموریت راهبردی (استراتژیک) هوایی انهدام تاسیسات پالایشگاه و تلمبه خانه‌ نفتی کرکوک در شمال عراق بود که هواپیمای او در چنین روزی در سال ۱۳۵۹ مورد اصابت گلوله های ضد هوایی دشمن قرار گرفت ولی ۱۱ سال پس از آن حادثه در هفتم خرداد سال ۱۳۷۰ ارتش جمهوری اسلامی ایران با توجه به مدارک به دست آمده به خانواده وی اعلام کرد این خلبان پرآوازه ایران به درجه رفیع شهادت نائل شده است. برابر قوانین ارتش خلبان بربری در همان لحظه‌ شهادت به درجه‌ سرگردی ارتقاء یافت.

بر اساس گزارش کمیته‌ بین المللی صلیب سرخ، پیکر مطهر شهید خلبان بربری به طور موقت در گورستان زبیر در شهر موصل عراق دفن شده بود. سال ۱۳۸۱ پیکر این خلبان و چند تن از خلبانان شهید که وضعیتی مشابه داشتند به وطن باز گردانده و در بهشت زهرا (س) قطعه‌ خلبانان شکاری به خاک سپرده شدند.

با شروع جنگ تحمیلی و بمباران هواپیماهای بعثی، ماندن خانواده‌های خلبانان در پایگاه شکاری تبریز به صلاح نبود و از آنها خواسته شد که هر چه زودتر پایگاه را تخلیه کنند؛ به گونه ای که گشت گذاشتند تا اگر کسانی در پایگاه مانده اند، آنها را از آنجا ببرند اما فرح شایانی همسر شهید بربری و چند بانوی دیگر که دلشان نمی‌آمد همسرانشان را رها کنند در پایگاه ماندند.

فرح پنجره های خانه را با پرده‌های ضخیم پوشاند تا نوری به بیرون درز پیدا نکند. او برای همسرش و خلبان‌هایی که خسته و کوفته از ماموریت بازمی‌گشتند، غذا آماده می‌کرد. گاهی برای آنها کتلت، گاهی آش و گاهی در زیر نور شمع، املت درست می‌کرد و با خیارشورهایی که خودش درست کرده بود، از آنها پذیرایی می‌کرد تا گرد خستگی از تنشان درآید و در نهایت برای آنها در راهرو جا پهن می کرد تا استراحت کنند و این خاطرات خوب در ذهن تک تکشان ماند.