میل به بردن، عنصر فراموش شده استقلال بازگشت

به گزارش "ورزش سه"، استقلالی که این فصل بارها تسلیم شده بود، مقابل شمس‌آذر دوباره تیمی شد که میل به برنده شدن داشت.این میل، بعد از بازی با الاهلی در لیگ نخبگان آسیا، شاید برای دومین بار در این فصل به این وضوح دیده شد.
از همان لحظات ابتدایی، مشخص بود که شاگردان سهراب برای پیروزی آمده‌اند. جنگندگی در میانه میدان، سرعت در حملات و فشار مداوم روی دروازه حریف نشان می‌داد که این تیم بالاخره از خواب زمستانی بیرون آمده است. 

اما این نمایش در شرایطی رقم خورد که استقلال با کمبود مهره مواجه بود. بازیکنان کلیدی‌ای مثل ماشاریپوف، کوجو، رضاوند، مرادمند و سلیمی در دسترس نبودند، و سهراب روی نیمکت هم گزینه‌های زیادی برای تغییر جریان بازی نداشت. در چنین شرایطی، استقلال مجبور شد با ترکیب محدود خود، تا آخرین لحظه بجنگد و برای بردن دست از تلاش برندارد. 

گل دقیقه ۹۵ شمس‌آذر می‌توانست مثل یک پتک روحیه استقلال را خرد کند، درست مثل خیلی از بازی‌های این فصل که تیم بعد از گل خوردن دیگر جان ایستادن نداشت. اما این بار فرق داشت! بازیکنان نه فقط از هم نپاشیدند، بلکه با انگیزه‌ای دوچندان به وقت‌های اضافه رفتند، گویی شکست را هرگز به رسمیت نشناخته‌اند. و پاداش این ذهنیت درست، گل دوم بود؛ گلی که با جنگندگی مثال‌زدنی حردانی آغاز شد. او در نبردی تن‌به‌تن، توپ را در گوشه زمین از چنگ مدافع شمس‌آذر درآورد و در ادامه احمدی توپ را برای زبیر نیک‌نفس فرستاد. ارسال او به محوطه جریمه رسید، جایی که رامین رضاییان با یک چرخش دیدنی، امیر شبانی را محو کرد و با ضربه‌ای زیبا، انتقام تمام استقلالی‌ها را یکجا از این مدافع گرفت. ضربه‌ای که توپ را وارد دروازه شمس‌آذر کرد و استقلال را از یک سناریوی تلخ دیگر نجات داد. این گل نشان داد هنوز جایی در اعماق این تیم، چیزی از آن استقلالِ تسلیم‌ناپذیر باقی مانده است. 

شاید این بازی جام حذفی باشد، شاید حریف شمس‌آذر باشد، اما مهم‌تر از هر چیز، این میل به بردن است که بعد از ماه‌ها دوباره در این تیم دیده شد؛ چیزی که اگر زنده بماند، می‌تواند برای استقلال در ادامه فصل، سرنوشت‌ساز باشد.

عادل عابدجوی